Rdzenie amorficzne to rdzenie magnetyczne stosowane w transformatorach i cewkach indukcyjnych, zwykle wykonane ze stopu o amorficznej strukturze atomowej. W tej strukturze brakuje porządku krystalicznego występującego w konwencjonalnych materiałach, co skutkuje unikalnymi właściwościami magnetycznymi, które czynią je odpowiednimi do zastosowań o wysokiej wydajności.
Rdzenie amorficzne są powszechnie stosowane w transformatorach rozdzielczych mocy, gdzie kluczowa jest efektywność energetyczna, ponieważ charakteryzują się niższymi stratami w rdzeniu w porównaniu z tradycyjnymi rdzeniami ze stali krzemowej.
Główną różnicą między rdzeniami amorficznymi a rdzeniami ferrytowymi jest ich struktura atomowa i właściwości magnetyczne. Rdzenie amorficzne produkowane są ze stopów o amorficznej budowie atomowej, pozbawionych uporządkowania krystalicznego występującego w rdzeniach ferrytowych.
Ta unikalna struktura zapewnia rdzeniom amorficznym doskonałe właściwości magnetyczne, w tym mniejsze straty w rdzeniu i wyższą przepuszczalność, dzięki czemu są one bardziej odpowiednie do zastosowań o wysokiej wydajności, takich jak transformatory dystrybucyjne mocy.
Z kolei rdzenie ferrytowe są wykonane z materiałów ceramicznych o strukturze krystalicznej i są powszechnie stosowane w zastosowaniach wysokich częstotliwości ze względu na ich doskonałe właściwości elektromagnetyczne i niską przewodność elektryczną.
Materiał amorficzny stosowany w transformatorach to zwykle stop składający się z metali przejściowych, takich jak żelazo, kobalt i nikiel, a także pierwiastków niemetalicznych, takich jak bor, węgiel lub krzem.
Stop ten poddawany jest obróbce w celu wytworzenia amorficznej struktury atomowej, charakteryzującej się brakiem dalekosiężnego uporządkowania w układzie atomów. Brak struktury krystalicznej w materiale skutkuje unikalnymi właściwościami magnetycznymi, w tym niskimi stratami w rdzeniu i wysoką przepuszczalnością, co czyni go idealnym do stosowania w wysokowydajnych transformatorach i cewkach indukcyjnych.
Jedną z głównych zalet stali amorficznej stosowanej w rdzeniach amorficznych są jej znacznie niższe straty w rdzeniu w porównaniu do konwencjonalnej stali krzemowej.
Stal amorficzna wykazuje niższe straty histerezy i straty prądu wirowego ze względu na niekrystaliczną strukturę atomową, co skutkuje wyższą efektywnością energetyczną i zmniejszonym wytwarzaniem ciepła w transformatorach i cewkach indukcyjnych.
Ta właściwość sprawia, że stal amorficzna jest idealnym materiałem na wysokowydajne transformatory dystrybucyjne mocy, przyczyniając się do oszczędności energii i zrównoważenia środowiskowego w systemach elektroenergetycznych.
Stopy amorficzne to materiały metaliczne o amorficznej strukturze atomowej, bez uporządkowania dalekiego zasięgu występującego w materiałach krystalicznych. Stopy te składają się zazwyczaj z metali przejściowych, takich jak żelazo, kobalt i nikiel, a także pierwiastków niemetalicznych, takich jak bor, węgiel lub krzem.
Stopy amorficzne wykazują unikalne właściwości mechaniczne, elektryczne i magnetyczne, w tym wysoką wytrzymałość, odporność na korozję i niskie straty w rdzeniu, dzięki czemu nadają się do różnych zastosowań, w tym rdzeni transformatorów, czujników magnetycznych i komponentów elektronicznych. Niekrystaliczna struktura stopów amorficznych skutkuje lepszą miękkością magnetyczną i mniejszymi stratami energii w porównaniu z konwencjonalnymi materiałami krystalicznymi, co czyni je idealnymi do zastosowań o wysokiej wydajności w elektronice i elektrotechnice.