Transformatory podwyższające są tak nazwane, ponieważ zwiększają napięcie z uzwojenia pierwotnego do uzwojenia wtórnego. W tych transformatorach liczba zwojów w uzwojeniu wtórnym jest większa niż liczba zwojów w uzwojeniu pierwotnym. Powoduje to wyższe napięcie wyjściowe w porównaniu do napięcia wejściowego. Transformatory podwyższające odgrywają kluczową rolę w różnych zastosowaniach, w tym w przenoszeniu mocy, regulacji napięcia i dopasowywaniu impedancji.
Termin „podwyższenie” w transformatorach odnosi się do procesu zwiększania poziomu napięcia.
Kiedy energia elektryczna jest przekazywana z uzwojenia pierwotnego do uzwojenia wtórnego, napięcie „podnosi się” do wyższego poziomu. Transformację tę osiąga się poprzez zasadę indukcji elektromagnetycznej, gdzie zmieniające się pole magnetyczne indukuje w uzwojeniu wtórnym napięcie proporcjonalne do współczynnika zwojów pomiędzy uzwojeniami.
Transformator podwyższający jest również znany jako transformator „podwyższający” lub „Tentage”.
Transformatory te mają na celu zwiększenie poziomu napięcia i są szeroko stosowane w systemach dystrybucji energii, urządzeniach elektrycznych i sprzęcie przemysłowym. Transformatory podwyższające są niezbędne do przesyłania energii elektrycznej na duże odległości przy wysokich napięciach, aby zminimalizować straty mocy i poprawić wydajność.
Teoria działania transformatora zwrotnego opiera się na prawie indukcji elektromagnetycznej Faradaya i zasadzie indukcji wzajemnej.
Prąd przemienny przepływający przez uzwojenie pierwotne generuje zmienne pole magnetyczne w rdzeniu transformatora. To zmieniające się pole magnetyczne indukuje napięcie w uzwojeniu wtórnym, w wyniku czego napięcie wyjściowe jest wyższe niż napięcie wejściowe. Przekładnia transformacji napięcia transformatora wstecz jest określona przez stosunek liczby zwojów w uzwojeniu wtórnym do liczby zwojów w uzwojeniu pierwotnym. Stosunek ten reguluje wielkość wzrostu napięcia na transformatorze.