Jakie są zalety transformatora z płytą środkową?

Zalety transformatora z płytą środkową obejmują:

1. Zwrotnica napięcia: Transformator w płycie środkowej umożliwia tworzenie wyjść o podwójnej polaryzacji lub rozdzielonych napięciach, które są przydatne w różnych obwodach elektronicznych, takich jak zasilacze i wzmacniacze.

   Dotykając środka uzwojenia wtórnego, transformator dostarcza dwa równe i przeciwne napięcia w stosunku do środkowego zaczepu.

2. Wyjście symetryczne: W przypadku transformatora z płytką środkową wyjścia napięciowe po obu stronach środkowego zaczepu są symetryczne i stanowią wzajemne lustrzane odbicie.

   To zbalansowane wyjście upraszcza konstrukcję obwodu i zapewnia zrównoważoną pracę, szczególnie w zastosowaniach, w których wymagane są równe napięcia dodatnie i ujemne.

3. Efektywność: Transformatory z płytką środkową są powszechnie stosowane w obwodach prostowników pełnookresowych, gdzie zapewniają wydajną konwersję napięcia przemiennego na napięcie stałe przy użyciu obu połówek przebiegu prądu przemiennego.

   To efektywne wykorzystanie napięcia wejściowego pomaga zmaksymalizować wydajność obwodu prostownika.

Prostownik pełnookresowy z centralną platformą ma kilka zalet i wad:

Korzyści:

1. Korzystanie z obu połówek przebiegu prądu przemiennego: Prostownik pełnookresowy z wbiciem centralnym wykorzystuje zarówno dodatnią, jak i ujemną połowę przebiegu wejściowego prądu przemiennego, co skutkuje wyższym średnim napięciem wyjściowym w porównaniu z prostownikiem półfalowym.
2. Wyższa wydajność: Wykorzystując obie połowy kształtu fali prądu przemiennego, prostownik pełnookresowy umieszczony centralnie osiąga wyższą wydajność w przetwarzaniu napięcia przemiennego na napięcie stałe.
3. Zmniejszone napięcie tętnienia: Użycie transformatora z płytką środkową pomaga zredukować napięcie sterujące w przebiegu wyjściowym, co skutkuje gładszym sygnałem wyjściowym prądu stałego.

Niedogodności:

1. Złożoność: Prostowniki pełnookresowe umieszczone centralnie wymagają transformatora umieszczonego centralnie, co zwiększa złożoność i koszty obwodu.
2. Większe napięcie: Środkowy kran transformatora jest poddawany działaniu pełnego napięcia fali wejściowej prądu przemiennego, co prowadzi do wyższego napięcia na uzwojeniu transformatora.
3. Ograniczona moc: Transformatory z płytą środkową mogą mieć ograniczenia w zakresie przenoszenia mocy, szczególnie w zastosowaniach o dużej mocy.

Celem centralnego zaczepu w transformatorze jest zapewnienie punktu odniesienia do tworzenia wyjść o podwójnej polaryzacji lub rozdzielonych napięciach.

Dotykając środka uzwojenia wtórnego, transformator skutecznie dzieli uzwojenie na dwie równe połowy, umożliwiając utworzenie dodatniego i ujemnego napięcia wyjściowego w stosunku do środkowego zaczepu.

Główną różnicą między transformatorami z płytką środkową a transformatorami bez cesorów jest ich konfiguracja uzwojeń i charakterystyka wyjściowa. W transformatorze umieszczonym centralnie uzwojenie wtórne jest sterowane centralnie, tworząc dwa równe i przeciwne napięcia wyjściowe w stosunku do centralnego zaczepu.

W przeciwieństwie do tego transformator niecentralnie nieplaterowany nie ma środkowego zaczepu i generalnie zapewnia jednokierunkowe napięcie wyjściowe.

Cechy transformatora z płytą środkową obejmują:

1. Wyjście z podwójną polaryzacją: Transformator z płytką środkową zapewnia dwa równe i przeciwne wyjścia napięciowe w stosunku do centralnego zaczepu, umożliwiając tworzenie szyn napięcia dodatniego i ujemnego.
2. Wyjście symetryczne: Wyjścia napięciowe po obu stronach środkowego zaczepu są symetryczne i stanowią swoje lustrzane odbicie, co ułatwia zrównoważoną pracę w obwodach elektronicznych.
3. Wyższa wydajność: Transformatory z płytką środkową są powszechnie stosowane w obwodach prostowników pełnookresowych, gdzie umożliwiają efektywne wykorzystanie obu połówek przebiegu prądu przemiennego, co skutkuje wyższą wydajnością konwersji napięcia przemiennego na napięcie stałe.
4. Zmniejszone napięcie tętnienia: Użycie transformatora z płytką środkową pomaga zredukować napięcie tętnienia w przebiegu wyjściowym, co skutkuje gładszą mocą wyjściową prądu stałego w obwodach prostownika.