Transformatoren zijn ontworpen om het spanningsniveau van een elektrisch wisselstroomsignaal (AC) te veranderen. Een van de belangrijkste functies van een transformator is het verhogen of verlagen van de spanning van het binnenkomende elektrische signaal, afhankelijk van de toepassing. Wanneer een transformator de spanning verlaagt, gebeurt dit door de verhouding van de windingen tussen de primaire en secundaire wikkelingen te veranderen.
Deze draai-veranderende verhouding resulteert in een proportionele afname van de uitgangsspanning ten opzichte van de ingangsspanning.
De belangrijkste oorzaak van lage spanning in een transformator is het ontwerp en de configuratie van de wikkelverhoudingen. Bij een verboden transformator is het aantal windingen in de secundaire wikkeling kleiner dan het aantal windingen in de primaire wikkeling. Als gevolg hiervan is de spanning die wordt geïnduceerd in de secundaire wikkeling lager dan de spanning die wordt toegepast op de primaire wikkeling.
Door deze spanningsvermindering kunnen transformatoren elektrisch vermogen leveren op niveaus die geschikt zijn voor specifieke toepassingen, zoals huishoudelijke apparaten, elektronische apparaten en industriële apparatuur.
Transformatoren worden om verschillende redenen vaak gebruikt om elektrische stroom op lage spanningsniveaus op te wekken. Ten eerste zijn lagere spanningsniveaus veiliger voor distributie en gebruik, omdat ze het risico op elektrische schokken en schade aan apparatuur verminderen.
Bovendien is de laagspanningstransmissie efficiënter over korte afstanden, waardoor energieverliezen worden geminimaliseerd en de algehele systeembetrouwbaarheid wordt verbeterd. Bovendien werken veel elektrische apparaten en apparaten efficiënter en effectiever bij lagere spanningsniveaus, waardoor stroomopwekking op laagspanning een praktische keuze is voor verschillende toepassingen.