Een transformator die wordt gebruikt om het vermogen op te voeren, wordt gewoonlijk een terugtraptransformator genoemd. De belangrijkste functie ervan is om de spanning van een lager niveau naar een hoger niveau te verhogen en tegelijkertijd de stroom proportioneel te verminderen, omdat vermogen het product is van spanning en stroom.
Step-Up-transformatoren worden veel gebruikt in energieopwekkings- en transmissiesystemen om de spanning naar een hoog niveau te brengen voor efficiënte transmissie over lange afstanden, waardoor vermogensverliezen in transmissielijnen worden geminimaliseerd.
Een transformator verhoogt niet inherent het vermogen; Het verandert de spannings- en stroomniveaus terwijl het vermogen (minus enkele verliezen) constant blijft. Volgens het principe van energiebehoud is het opgenomen vermogen naar een transformator (minus verliezen als gevolg van inefficiëntie) gelijk aan het vermogen.
Terwijl een hoge transformator de spanning verhoogt, verlaagt deze tegelijkertijd de stroom, en omgekeerd voor een lage transformator. Het totale vermogen (p = v x i) blijft ongeveer gelijk, rekening houdend met het rendement van de transformator.
Transformatoren gebruiken elektromagnetische inductie om elektrische energie over te dragen tussen twee of meer draadspoelen, de zogenaamde wikkelingen. De primaire wikkeling is verbonden met de ingangsstroombron en de secundaire wikkeling levert het getransformeerde vermogen in de belasting.
De transformatorkern is meestal gemaakt van gelamineerd siliciumstaal om een verliesarm pad voor de magnetische flux te bieden. De wikkelingen en de kern zijn ontworpen om efficiënt om te gaan met het vermogen van de transformator, met minimale energieverliezen.
Om de stroom te verhogen wordt een verboden transformator gebruikt. Dit type transformator verlaagt de spanning van de primaire zijde naar de secundaire zijde, wat volgens het energiebesparingsprincipe resulteert in een toename van de stroom aan de secundaire zijde.
Low-down-transformatoren worden vaak gebruikt in toepassingen waar een lagere spanning maar een hogere stroom vereist is, zoals in residentiële voedingen, industriële machines en sommige soorten elektronische apparatuur. Het primaire gebruik is om de stroomvereisten efficiënt af te stemmen op de belastingsvereisten.