Een transformator is een elektrisch apparaat dat elektrische energie overdraagt tussen twee of meer circuits door middel van elektromagnetische inductie. De belangrijkste functie is het veranderen van het spanningsniveau van een wisselstroomsignaal (AC) terwijl de frequentie constant blijft. Transformatoren bestaan uit twee of meer draadspoelen, wikkelingen genaamd, die rond een gemeenschappelijke magnetische kern zijn gewikkeld.
De wikkeling die is aangesloten op de ingangsspanningsbron wordt de primaire wikkeling genoemd, terwijl de wikkeling die is aangesloten op de uitgangsbelasting de secundaire wikkeling wordt genoemd. Wanneer er een wisselstroom door de primaire wikkeling vloeit, ontstaat er in de kern een veranderend magnetisch veld, dat door middel van elektromagnetische inductie een spanning in de secundaire wikkeling induceert.
Door deze spanningstransformatie kunnen transformatoren het spanningsniveau van het elektrische signaal verhogen (verhogen) of verlagen (verlagen), afhankelijk van de verhouding van de windingen van de wikkelingen.
De primaire functie van transformatoren is het efficiënt en veilig overbrengen van elektrische energie tussen circuits op verschillende spanningsniveaus.
Transformatoren spelen een cruciale rol in elektriciteitsdistributie- en transmissiesystemen, waar ze worden gebruikt om de spanning voor transmissie over lange afstanden op hoogspanningslijnen te verhogen en de distributiespanning naar woningen, bedrijven en industriële faciliteiten te overtreffen.
Door het spanningsniveau te veranderen en tegelijkertijd de frequentie constant te houden, maken transformatoren een efficiënte energieoverdracht mogelijk en voldoen ze aan de spanningsvereisten van elektrische belastingen, waardoor wordt gegarandeerd dat elektriciteit veilig en betrouwbaar aan de eindgebruikers wordt geleverd.
Transformatoren worden veel gebruikt in verschillende toepassingen in verschillende sectoren, waaronder energieopwekking, distributie en gebruik.
Het zijn essentiële componenten van elektrische energiesystemen, waar ze zorgen voor spanningstransformatie, impedantie-aanpassing, isolatie en spanningsregeling. Naast voedingssystemen worden transformatoren gebruikt in elektronische apparaten, apparaten en apparatuur om spanningsomzetting, isolatie en signaalkoppeling te bieden. Enkele veel voorkomende toepassingen voor transformatoren zijn voedingen, elektromotoren, audioversterkers, telecommunicatieapparatuur en industriële machines.
De veelzijdigheid en efficiëntie van transformatoren maken ze onmisbaar in moderne elektrische en elektronische systemen, waar ze de betrouwbare en efficiënte overdracht van elektrische energie mogelijk maken.
De werking van een transformator is gebaseerd op het principe van elektromagnetische inductie, wat inhoudt dat een veranderend magnetisch veld een spanning induceert in een aangrenzende geleider. Wanneer wisselstroom door de primaire wikkeling van een transformator vloeit, ontstaat er een veranderend magnetisch veld in de transformatorkern.
Dit veranderende magnetische veld induceert een spanning in de secundaire wikkeling, volgens de elektromagnetische inductiewet van Faraday. De spanning die in de secundaire wikkeling wordt geïnduceerd, hangt af van de windingsverhouding van de wikkelingen, die de spanningstransformatieverhouding van de transformator bepaalt. Door het aantal windingen in de primaire en secundaire wikkelingen te variëren, kunnen transformatoren het spanningsniveau van het elektrische signaal verhogen of verlagen terwijl de frequentie constant blijft.
Door deze spanningstransformatie kunnen transformatoren elektrische energie efficiënt en veilig overbrengen tussen circuits op verschillende spanningsniveaus, waardoor ze essentiële componenten van elektrische energiesystemen worden.
De belangrijkste functie van een transformator is het overbrengen van elektrische energie tussen circuits met verschillende spanningsniveaus door middel van elektromagnetische inductie. Transformatoren bestaan uit twee of meer draadspoelen, wikkelingen genaamd, die rond een gemeenschappelijke magnetische kern zijn gewikkeld.
De wikkeling die is aangesloten op de ingangsspanningsbron wordt de primaire wikkeling genoemd, terwijl de wikkeling die is aangesloten op de uitgangsbelasting de secundaire wikkeling wordt genoemd. Wanneer er een wisselstroom door de primaire wikkeling vloeit, ontstaat er in de kern een veranderend magnetisch veld, dat door middel van elektromagnetische inductie een spanning in de secundaire wikkeling induceert.
Door deze spanningstransformatie kunnen transformatoren het spanningsniveau van het elektrische signaal verhogen (verhogen) of verlagen (verlagen), afhankelijk van de verhouding van de windingen van de wikkelingen. De primaire functie van transformatoren is het veranderen van het spanningsniveau van een wisselstroomsignaal (AC) terwijl de frequentie constant blijft, waardoor een efficiënte vermogensoverdracht mogelijk wordt en wordt voldaan aan de spanningsvereisten van elektrische belastingen.