HV w transformatorze oznacza „wysokie napięcie”. Odnosi się do poziomu napięcia, przy którym energia elektryczna jest przesyłana lub rozprowadzana ze źródła wytwarzania energii do transformatora. Transformatory wysokiego napięcia są zaprojektowane tak, aby wytrzymać wyższe poziomy napięcia, zwykle w zakresie od kilku kilowoltów (kV) do setek kilowoltów, w zależności od konkretnego zastosowania i wymagań sieci energetycznej.
Transformatory WN odgrywają kluczową rolę w podnoszeniu lub opisywaniu poziomów napięcia, aby ułatwić wydajne przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej na duże odległości lub przy różnych klasach napięcia.
Celem HV, czyli wysokiego napięcia, w transformatorach jest ułatwienie przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej na duże odległości przy jednoczesnej minimalizacji strat energii i zapewnieniu niezawodnej pracy sieci elektrycznej.
Zwiększając napięcie w źródle wytwarzania energii, transformatory wysokiego napięcia umożliwiają efektywną transmisję linii energetycznych lub kabli na duże odległości, zmniejszając przepływ prądu i straty mocy wzdłuż linii przesyłowych. W podstacjach znajdujących się w pobliżu miejsca poboru moc wysokiego napięcia jest następnie pobierana do niższych poziomów napięcia odpowiednich do dystrybucji do domów, przedsiębiorstw i obiektów przemysłowych.
NN, MV i HV to powszechnie używane skróty określające różne poziomy napięcia w systemach elektrycznych.
LV oznacza „niskie napięcie” i ogólnie odnosi się do poziomów napięcia poniżej 1000 woltów (1 kV), powszechnie stosowanych w zastosowaniach mieszkaniowych, komercyjnych i przemyśle lekkim. MV oznacza „średnie napięcie” obejmujące poziomy napięcia w zakresie od 1 kV do 69 kV, zwykle stosowane w dystrybucji na obszarach miejskich lub w obiektach przemysłowych.
HV oznacza „wysokie napięcie”, reprezentujące poziomy napięcia powyżej 69 kV, wykorzystywane głównie do przesyłania energii elektrycznej na duże odległości z elektrowni do podstacji lub między podstacjami.
W transformatorach uzwojenia NN (niskie napięcie) i HV (wysokie napięcie) odnoszą się odpowiednio do uzwojenia pierwotnego i wtórnego, gdzie energia elektryczna jest przenoszona z jednego poziomu napięcia na drugi.
Uzwojenie niskiego napięcia jest podłączone do źródła zasilania lub strony wejściowej transformatora i generalnie ma mniej zwojów drutu i grubszą izolację, aby wytrzymać wyższe prądy. Uzwojenie WN jest podłączone do strony obciążenia lub wyjściowej transformatora i zazwyczaj ma więcej zwojów drutu z cieńszą izolacją, aby wytrzymać wyższe napięcia.
Zakres napięcia HV różni się w zależności od konkretnego zastosowania, klasy napięcia i norm regulujących dystrybucję i przesył energii elektrycznej.
Zazwyczaj poziomy napięcia WN mogą wahać się od kilku kilowoltów (KV) do setek kilowoltów (KV), a nawet megawoltów (MV), w zależności od czynników takich jak odległość transmisji, zdolność wytwarzania energii, infrastruktura sieciowa i wymagania prawne. Poziomy napięcia WN są starannie dobierane i projektowane w celu optymalizacji wydajności, niezawodności i bezpieczeństwa systemów przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej.