Napięcie kondensatora odnosi się do maksymalnego napięcia, które kondensator może bezpiecznie wytrzymać bez awarii lub uszkodzenia. Jest to krytyczny parametr określający przydatność kondensatora do konkretnego zastosowania i zapewniający niezawodną pracę w określonych granicach napięcia.
Wartości znamionowe napięcia kondensatorów są zwykle podawane przez producentów i wskazują maksymalne napięcie, które można przyłożyć do zacisków kondensatora, nie powodując uszkodzenia izolacji ani awarii elektrycznej.
Napięcie kondensatora odnosi się do różnicy potencjałów elektrycznych lub napięcia na zaciskach kondensatora po naładowaniu lub podłączeniu do obwodu elektrycznego.
W naładowanym kondensatorze energia elektryczna jest magazynowana w postaci pola elektrycznego pomiędzy płytami kondensatora, tworząc różnicę napięcia między zaciskami dodatnimi i ujemnymi. Napięcie na zaciskach kondensatorów jest wprost proporcjonalne do ilości zmagazynowanego ładunku i odwrotnie proporcjonalne do pojemności kondensatora.
Napięcie pojemnościowe to termin używany do opisania spadku napięcia lub zmiany napięcia, która występuje na kondensatorze poddawanym działaniu prądu (AC) lub zmiennego w czasie sygnału napięcia przemiennego.
W obwodzie prądu przemiennego kondensatory wykazują reaktancję pojemnościową, powodując opóźnienie napięcia na kondensatorze w stosunku do prądu o kąt fazowy wynoszący 90 stopni. Ten pojemnościowy spadek napięcia jest funkcją częstotliwości sygnału prądu przemiennego i pojemności kondensatora i można go obliczyć za pomocą wzoru V = IXC, gdzie V to napięcie, I to prąd, a XC to reaktancja pojemnościowa.
Pojemność kondensatora jest miarą jego zdolności do przechowywania ładunku elektrycznego na jednostkę napięcia.
Definiuje się go jako stosunek ładunku zmagazynowanego na płytkach kondensatora do napięcia na zaciskach kondensatora i zwykle mierzy się go w faradach (F). Pojemność określa, ile ładunku kondensator może zgromadzić przy danym napięciu i wpływa na jego zachowanie elektryczne, w tym na zdolność filtrowania, blokowania lub magazynowania energii elektrycznej w obwodzie.
Napięcie znamionowe normalnego kondensatora odnosi się do maksymalnego napięcia, które kondensator może bezpiecznie wytrzymać bez awarii lub awarii.
Jest to podstawowa specyfikacja wskazująca granice napięcia, w obrębie których kondensator może działać niezawodnie bez ryzyka uszkodzenia lub pogorszenia wydajności. Wartości znamionowe napięcia kondensatorów są określane na podstawie takich czynników, jak zastosowany materiał dielektryczny, techniki konstrukcyjne i zamierzone zastosowanie, i są zwykle określane przez producentów w celu zapewnienia właściwego doboru i kompatybilności w obwodach elektrycznych.