Wyjście przekładnika prądowego (CT) to zazwyczaj zmniejszony prąd, który jest proporcjonalny do prądu pierwotnego przepływającego przez uzwojenie pierwotne transformatora. Przekładniki prądowe zaprojektowano tak, aby zapewniały zmniejszony prąd wyjściowy, który dokładnie odzwierciedla prąd pierwotny, umożliwiając bezpieczny pomiar i monitorowanie za pomocą urządzeń pomiarowych i zabezpieczających.
Prąd wyjściowy mieści się zazwyczaj w zakresie standardowych prądów wtórnych, takich jak 1 amper (a) lub 5 amper (a), które są odpowiednie do stosowania ze standardowym oprzyrządowaniem i sprzętem ochronnym.
Na wyjściu przekładnika prądowego jest zwykle prąd wtórny stanowiący ułamek prądu pierwotnego. Na przykład przekładnik prądowy o przełożeniu 1000:5 będzie wytwarzał prąd wyjściowy o natężeniu 5 amperów, gdy prąd pierwotny wynosi 1000 amperów. To zmniejszenie prądu pozwala na bezpieczne i łatwe w zarządzaniu pomiary i monitorowanie.
Dokładność transformacji prądu ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania układów pomiarowych i zabezpieczeń, zapewniając niezawodną pracę sieci elektroenergetycznych.
Ogólnie rzecz biorąc, wyjściem transformatora może być napięcie lub prąd, w zależności od jego typu i zastosowania. W przypadku transformatorów mocy wyjście jest zwykle napięciem, które wzrasta lub opuszcza napięcie pierwotne. To napięcie wyjściowe służy do wydajnego przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej na duże odległości.
W przypadku przekładników prądowych na wyjściu jest prąd zredukowany, proporcjonalny do prądu pierwotnego, wykorzystywany do celów pomiarowych i ochronnych.
Napięcie wytwarzane przez przekładnik prądowy (CT) na uzwojeniu wtórnym jest zazwyczaj niskie i zależy od obciążenia (impedancji) podłączonego do strony wtórnej. W idealnym scenariuszu przekładnik prądowy jest zaprojektowany tak, aby wytwarzał prąd wtórny o natężeniu 1 A lub 5 A podczas pracy przy znamionowym prądzie pierwotnym.
Napięcie na uzwojeniu wtórnym jest następnie określane przez obciążenie zgodnie z prawem Ohma (v = IR), gdzie I to prąd wtórny, a R to rezystancja obciążenia. Ze względów bezpieczeństwa i dokładności CTS pracuje z uzwojeniami wtórnymi zwartymi przez obciążenie.
Napięcie przekładnika prądowego nie jest podstawową specyfikacją, jak ma to miejsce w przypadku przekładników napięciowych. Zamiast tego jest to wynik prądu wtórnego przepływającego przez obciążenie związane z przekładnikiem prądowym.
Rzeczywiste napięcie zależy od impedancji obciążenia i przepływającego przez nie prądu. Zwykle napięcie to jest utrzymywane na niskim poziomie, aby zapewnić bezpieczną pracę i dokładne pomiary. CTS skupia się na dokładności transformacji prądu, a nie na napięciu wytwarzanym na uzwojeniu wtórnym.