Różnica między transformatorami w kształcie rdzenia a transformatorami w kształcie płaszcza polega na ich budowie i rozmieszczeniu rdzenia i uzwojeń. W transformatorze z rdzeniem najpierw budowany jest rdzeń, a następnie nawijane są wokół niego uzwojenia. Taki układ zazwyczaj skutkuje zwartą i wydajną konstrukcją, z uzwojeniami ciasnymi wokół rdzenia. Natomiast w transformatorze płaszczowym najpierw nawijane są uzwojenia, a następnie nakładany jest na nie rdzeń.
Takie ułożenie pozwala na lepsze chłodzenie i izolację uzwojeń, gdyż są one otoczone materiałem bazowym. Zarówno transformatory rdzeniowe, jak i płaszczowe mają swoje zalety i są wykorzystywane w różnych zastosowaniach, w zależności od wymagań projektowych i ograniczeń przestrzennych.
Różnica między transformatorami rdzeniowymi i płaszczowymi jest podobna do różnicy między transformatorami rdzeniowymi i płaszczowymi. W transformatorze typu podstawowego rdzeń otacza uzwojenia, przy czym uzwojenia mają zwykle odnóża środkowe.
Taka konfiguracja zapewnia krótszą ścieżkę magnetyczną strumienia, co skutkuje niższymi stratami magnetycznymi i lepszą wydajnością. Natomiast w transformatorze płaszczowym uzwojenia otaczają rdzeń, przy czym rdzeń jest zwykle umieszczony wewnątrz uzwojeń. Taka konfiguracja pozwala na lepsze chłodzenie i izolację uzwojeń, dzięki czemu transformatory płaszczowe nadają się do zastosowań wysokiego napięcia i dużej mocy.
Różnica między rdzeniem a uzwojeniem polega na ich odpowiednich funkcjach i umiejscowieniu w transformatorze.
Rdzeń transformatora jest zwykle wykonany z materiału ferromagnetycznego, takiego jak żelazo lub stal, i zapewnia ścieżkę dla strumienia magnetycznego generowanego przez uzwojenie pierwotne. Służy do koncentracji pola magnetycznego i poprawy efektywności przenoszenia energii pomiędzy uzwojeniem pierwotnym i wtórnym poprzez wzajemną indukcję. Z drugiej strony uzwojenia są cewkami nawiniętymi z izolowanego drutu wokół rdzenia i przenoszą prąd pierwotny i wtórny.
Zapewniają połączenie elektryczne pomiędzy obwodami wejściowym i wyjściowym transformatora i odpowiadają za przenoszenie energii elektrycznej z jednego obwodu do drugiego.
Transformator płaszczowy to rodzaj konstrukcji transformatora, w którym najpierw nawijane są uzwojenia, a następnie umieszczany jest na nich rdzeń. Takie ułożenie pozwala na lepsze chłodzenie i izolację uzwojeń, gdyż są one otoczone materiałem bazowym.
Transformatory płaszczowe są powszechnie stosowane w zastosowaniach wysokiego napięcia i dużej mocy, gdzie skuteczne chłodzenie i izolacja są niezbędne do niezawodnego działania. Są one również preferowane w zastosowaniach, w których ograniczenia przestrzenne lub względy mechaniczne ograniczają użycie transformatorów centralnych. Ogólnie rzecz biorąc, transformatory w kształcie płaszcza oferują zalety w zakresie chłodzenia, izolacji i stabilności mechanicznej, dzięki czemu nadają się do szerokiego zakresu zastosowań.