Zasada obniżania napięcia odnosi się do działania transformatora zaprojektowanego w celu obniżenia poziomu napięcia od jego wejścia (uzwojenie pierwotne) do wyjścia (uzwojenie wtórne). Transformację tę osiąga się poprzez większą liczbę zwojów w uzwojeniu pierwotnym niż w uzwojeniu wtórnym.
W rezultacie napięcie jest zmniejszane, a prąd zwiększany proporcjonalnie do stosunku zwojów między uzwojeniami.
Podczas pracy transformatora uzwojenie pierwotne otrzymuje prąd przemienny (AC) o wyższym napięciu, podczas gdy uzwojenie wtórne zapewnia moc wyjściową prądu przemiennego o niższym napięciu.
Proces ten pozwala transformatorowi dostosować moc elektryczną linii przesyłowych wysokiego napięcia do poziomów odpowiednich dla różnych zastosowań, takich jak zastosowania mieszkalne lub komercyjne.
Celem zakazanego transformatora jest zapewnienie izolacji galwanicznej i redukcji napięcia w systemach dystrybucji energii.
Przekształcając energię elektryczną wysokiego napięcia z linii przesyłowych na niższe napięcie odpowiednie do zużycia przez urządzenia i urządzenia elektryczne, transformatory o niskim współczynniku retransmisji ułatwiają bezpieczne i wydajne dostarczanie energii do użytkowników końcowych.
Głównymi elementami transformatora basowego są uzwojenie pierwotne, uzwojenie wtórne i rdzeń magnetyczny wykonany z materiałów ferromagnetycznych, takich jak żelazo lub stal.
Uzwojenie pierwotne jest podłączone do źródła zasilania, natomiast uzwojenie wtórne dostarcza napięcie przetworzone na obciążenie. Rdzeń magnetyczny ułatwia przenoszenie strumienia magnetycznego pomiędzy uzwojeniami, umożliwiając wydajną konwersję energii.
Zasada działania transformatora wstecznego jest przeciwieństwem transformatora dolnego. Zwiększa poziom napięcia od wejścia (uzwojenie pierwotne) do wyjścia (uzwojenie wtórne), mając więcej zwojów w uzwojeniu wtórnym niż w uzwojeniu pierwotnym.
Powoduje to wyższe napięcie wyjściowe i niższy prąd wyjściowy w porównaniu do sygnału wejściowego.