In transformatoren staat DC voor Forward Current, een soort elektrische stroom die gestaag in één richting stroomt. In tegenstelling tot wisselstroom (AC), die periodiek van richting verandert, behoudt DC in de loop van de tijd een constante polariteit. Traditionele transformatoren zijn echter ontworpen om specifiek met AC te werken, niet met DC.
Transformatoren die met gelijkstroom werken, worden vaak “DC Transformers” of “Transformers Rectifier” genoemd.
Deze transformatoren zijn specifiek ontworpen om gelijkstroom te verwerken, meestal door extra componenten op te nemen, zoals gelijkrichters of diodes, om wisselstroom naar gelijkstroom om te zetten vóór de transformatie.
Transformatoren zijn vanwege hun werking in de eerste plaats ontworpen om met wisselstroom te werken. Het principe van elektromagnetische inductie, waarop transformatoren vertrouwen, is gebaseerd op het veranderende magnetische veld dat wordt geproduceerd door wisselstroom.
Wanneer gelijkstroom wordt toegepast op een transformator, voorkomt het ontbreken van wisselstroom het ontstaan van een fluctuerend magnetisch veld dat nodig is om inductie effectief te laten plaatsvinden.
Als gelijkstroom wordt toegepast op een transformator die is ontworpen voor wisselstroom, ontstaan er verschillende problemen. Zonder het magnetische wisselveld is er minimale inductie in de secundaire wikkeling, wat resulteert in een verwaarloosbare uitgangsspanning.
Bovendien kan DC basisverzadiging veroorzaken, wat leidt tot grotere verliezen en potentiële schade aan de transformator als gevolg van overmatige warmteopbouw.
Samenvattend worden transformatoren voornamelijk gebruikt bij wisselstroom vanwege hun afhankelijkheid van de principes van elektromagnetische inductie, die niet van toepassing zijn op gelijkstroom. Als u probeert gelijkstroom toe te passen op een transformator die is ontworpen voor wisselstroom, kan dit leiden tot inefficiënte prestaties, een minimale uitgangsspanning en mogelijke schade aan de transformator.