De inschakelstroomlimiet in een transformator varieert afhankelijk van factoren zoals de grootte, het ontwerp van de transformator en de kenmerken van het voedingssysteem waarop deze is aangesloten. Inschakelstroom verwijst naar de kortstondige stroomstoot die optreedt wanneer een transformator wordt bekrachtigd of wordt bekrachtigd na een periode van onbelaste toestand.
De inschakelstroom duurt doorgaans een fractie van een cyclus en kan meerdere malen hoger zijn dan de volledige belastingsstroom van de transformator.
De stroomlimiet wordt doorgaans gespecificeerd door standaardorganisaties of nutsbedrijven om ervoor te zorgen dat de inschakelstroom geen overmatige spanningsdalingen of storingen in het voedingssysteem veroorzaakt.
Nutsbedrijven kunnen limieten stellen aan de inschakelstroom om de integriteit van het elektriciteitsnet te beschermen en schade aan transformatoren en andere apparatuur te voorkomen.
De inschakelstroom van een transformator kan variëren afhankelijk van factoren zoals de grootte van de transformator, de impedantie en de kenmerken van de aangesloten belasting. De inschakelstroom is over het algemeen het hoogst wanneer de transformator wordt bekrachtigd vanaf een koude start, omdat de magnetische flux in de kern zich vanaf nul moet opbouwen.
Naarmate de transformator verzadigd raakt, neemt de inschakelstroom snel af en stabiliseert zich op een lager niveau.
Het inschakelstroombereik kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van de grootte en het ontwerp van de transformator. Indringstromen voor kleine distributietransformatoren kunnen enkele malen hoger zijn dan de volledige belastingsstroom van de transformator, terwijl indringstromen voor grote vermogenstransformatoren meerdere malen hoger kunnen zijn.
Nutsafdelingen en normen specificeren doorgaans maximaal toegestane stroomniveaus om een betrouwbare werking van het elektrische systeem te garanderen en apparatuur tegen schade te beschermen.