Napięcie transformatora zapłonowego, zwanego również cewką zapłonową lub cewką zapłonową, różni się w zależności od jego zastosowania i konstrukcji. W samochodowych układach zapłonowych typowe napięcia wyjściowe wahają się od kilku tysięcy do dziesiątek tysięcy woltów. Te wysokie napięcia są niezbędne do wytworzenia iskry elektrycznej wymaganej do zapalenia mieszanki powietrza w cylindrach silnika.
Dokładne napięcie wyjściowe zależy od takich czynników, jak konstrukcja układu zapłonowego silnika, rodzaj zastosowanych świec zapłonowych i specyficzne wymagania silnika.
Transformator zapłonowy to rodzaj transformatora stosowanego w układach zapłonowych do wytwarzania iskier elektrycznych o wysokim napięciu. Zwykle składa się z uzwojenia pierwotnego i wtórnego owiniętych wokół rdzenia ferromagnetycznego. Gdy prąd przepływa przez uzwojenie pierwotne, wytwarza pole magnetyczne, które indukuje impuls wysokiego napięcia w uzwojeniu wtórnym.
Ten impuls wysokiego napięcia jest następnie dostarczany do świec zapłonowych, gdzie generuje iskrę potrzebną do zapalenia mieszanki paliwowo-powietrznej w komorze spalania silnika.
Napięcie wtórne transformatora zapłonowego odnosi się do napięcia wyjściowego uzwojenia wtórnego transformatora. Jak wspomniano wcześniej, napięcie to może się znacznie różnić w zależności od konkretnego zastosowania i konstrukcji układu zapłonowego.
Jednakże w zastosowaniach motoryzacyjnych typowe napięcia wtórne wahają się od kilku tysięcy do dziesiątek tysięcy woltów, przy czym wyższe napięcia są często kojarzone z silnikami o wysokich osiągach lub silnikami wyścigowymi, gdzie do wydajnego spalania wymagana jest silniejsza iskra.